De smerige Amsterdamse pedo-affaire doet me denken aan een interview met het Katholiek Dagblad op 9 juni 2006 onder de kop:

"Pedofilie en politiek: een vruchtbaar samenspel"
Peter Siebelt

Pedofilie en politiek: een vruchtbaar samenspel De allernieuwste politieke partij van Nederland heet Naastenliefde, Vrijheid & Diversiteit.

Deze ‘pedopartij’ denkt een Kamerzetel te kunnen halen. Herleven de gouden tijden voor de pedofilie?Peter SiebeltNederland staat op zijn kop. Ad van den Berg, Marthijn Uittenbogaard en Norbert de Jonge, drie prominente leden van Vereniging Martijn hebben op 31 mei een nieuwe politieke partij opgericht, de vereniging Naastenliefde, Vrijheid & Diversiteit (NVD).

De meest schokkende voorstellen uit hun partijprogramma zijn: het legaliseren van (pedo)seksuele contacten vanaf 12 jaar, kinderpornobezit en seks met dieren. De NVD rekent op minstens één kamerzetel.Internetgevaar

Een dag later is het weer raak. De media staan er vol van: “Op internet voltrekt zich een nieuwe seksuele revolutie onder jongeren en ontstaan er vele nieuwe seksuele contacten. De huidige generatie jongeren tussen de 12 en 18 jaar maakt er massaal gebruik van.” Dat bleek uit een onderzoek dat de stichting Mijn Kind Online had laten uitvoeren door de Rutgers Nisso Groep, een gerenommeerd instituut dat onder andere opdrachten uitvoert voor de ministeries van Justitie en Buitenlandse Zaken.

Nadat ik het onderzoeksrapport had gelezen, viel mij op dat media en politiek met geen woord reppen over het feit dat het rapport vermeldt dat pedofielen hoog scoren als ‘internetgevaar’. “80 procent van de jongens en 85 procent van de meisjes vindt dat je hiervoor moet oppassen”, aldus het rapport.

Toen ik de Rutgers Nisso Groep bekeek volgens het principe ‘wie is de boodschapper?’, kwam ik onder andere op hun website terecht. Onder de kop ‘Transgender en travestie’ staan vele stichtingen vermeld waaronder de Stichting Different Nederland.

Uit de beschrijving blijkt dat ze doen aan pastorale hulpverlening voor onder meer transseksualiteit, pedofilie, travestie, exhibitionisme, sadomasochisme en fetisjisme.

Pauluskerk
Begin mei 2006 had ik een periode van onderzoek afgesloten over personen en organisaties die zich onder meer bezighielden met pastorale hulpverlening en pedofilie. Het schokkende resultaat staat in mijn recente boek "Vissers in troebel water."

Heel opvallend is hoe pedofilie en politiek vaak vruchtbaar samenspelen.Zo is pastorale hulpverlening en pedofilie een van de wapenfeiten van dominee Hans Visser.

Hij heeft niet alleen invloedrijke contacten binnen politiek en media, maar is ook een goede bekende van de mensen achter NVD. Tevens is hij een spraakmakend lid van Martijn. Hij is betrokken bij de pedofielenproblematiek en gebruikt dezelfde argumenten als de oprichters van NVD om pedofilie bespreekbaar te maken.

“Een pedofiel is gek op een kind en wil het helemaal niet misbruiken. Ze hebben geen behoefte aan penetraties, omdat zij weten dat kinderen daar niet op gebouwd zijn. Maar wanneer in een sfeer van wederzijds respect een intimiteitbeleving bepaalde seksuele handelingen gebeuren, bijvoorbeeld wederzijds masturberen, hoeft dat niet slecht te zijn”, aldus dominee Visser.

Iemand met dezelfde ideeën is Herman Meijer, voormalig partijgenoot van Marthijn Uittenbogaard (de voorzitter van de NVD). Meijer was landelijke partijvoorzitter van GroenLinks en een van Vissers grote vrienden. Voor Meijer waren plaatsen als de Pauluskerk een broedplaats voor ‘culturele pioniers’. Seks met twaalfjarigen moest kunnen. “Ik kan ook wel op een knaapje vallen. Men gaat ervan uit dat je met een kind geen erotische verhouding kan hebben, zonder het te benadelen. Kinderen zouden minder verstandig zijn en niet goed duidelijk kunnen maken wat ze wel of niet willen. Onzin. Alle leeftijdsgrenzen moeten gewoon uit de zedelijkheidswetgeving worden geschrapt.”

Strafbaarstelling
Nog even terug naar Visser. Volgens hem is uit onderzoek gebleken dat kinderen, bij gematigde seksuele contacten een zeker plezier beleven. Hoe hij aan deze ‘professionele’ conclusies kwam, bleek toen hij liet weten dat de voormalige PvdA-senator Edward Brongersma een wetenschapper was. Een man die volgens hem niet in het verdachtenbankje hoorde.

Maar daar dacht de rechterlijke macht anders over en veroordeelde Brongersma in 1950 tot een langdurige gevangenisstraf wegens ontucht met een minderjarige jongen. Om niet weer achter de tralies te verdwijnen, toog hij na zijn straf met bevriende pedofielen regelmatig naar Marokko, Portugal, Thailand en de Filipijnen om aan zijn gerief te komen. ‘Een pedofiel is gek op een kind en wil het helemaal niet misbruiken’

Brongersma keerde terug in de senaat en slaagde erin het wetsartikel, op basis waarvan hij destijds werd veroordeeld, te laten afschaffen. De jaren zeventig waren gouden tijden voor de pedofilie in Nederland.

De PvdA sprak zich uit voor het schrappen van de zedelijkheidswetgeving en de PSP (het huidige GroenLinks) pleitte zelfs expliciet voor de afschaffing van de strafbaarstelling van pedofilie. Er verschenen zelfs overheidsrapporten waarin werd uitgelegd dat niet pedofilie het probleem was, maar de heersende seksuele vooroordelen.

Kinderporno
Brongersma was een belangrijke steunpilaar voor de Vereniging Martijn. Hij had het voornamelijk gemunt op jongens tussen de veertien en zestien jaar. Bij enkele voorzitters van Martijn lag de lat lager. Neem Piet Daverman. In 1992 veroordeeld tot 240 uur werkstraf wegens het plegen van ontucht met twee zesjarige jongetjes. Of Lennaert van E. Hij vergreep zich in de Filipijnen op misdadige wijze aan twee jonge meisjes van negen en veertien jaar. Ook Ad van den Berg (mede-initiatiefnemer van de NVD) was voorzitter van Martijn. Maar over hem zijn tot op heden geen strafbare feiten bekend.

Na de dood van Brongersma kwam justitie in actie en waren ze er als de kippen bij om in zijn villa in Overveen zijn administratie en archief – waaronder een enorme collectie aan kinderporno – in beslag te nemen.

Over het snelle handelen van justitie doen hardnekkige geruchten de ronde dat het meer een ‘preventieve’ dan strafrechtelijke actie is geweest. Het archief zou te veel belastend materiaal bevatten over belangrijke personen in binnen- en buitenland.

http://www.katholieknieuwsblad.nl/actueel23/kn2336c.htm

Reply · Report Post