🐱♕แม่แมวxต่ายกุก 🐰 · @catmomxxx
14th Apr 2015 from TwitLonger
powder -- ผิงเสีย/ #dmbjdaily 124 days left : แป้ง @dmbjonly
"จางอากง ขอโทษน้า แต่---"
วันนี้อู๋เสียนึกครึ่มอกครึ้มใจปิดร้าน เหตุเพราะอยากหาวันหยุดให้ทั้งคนในร้านที่ต่างทำงานมาตลอดทั้งปีไม่ได้หยุดพัก และรวมทั้งตัวเขาเองด้วย เพราะจางฉี่หลิงเพิ่งกลับจากทำงานในส่วนของตัวเอง ไหน ๆ การกลับมาครั้งนี้ก็อยากจะทำให้เป็นวันหวาน ๆ ของทั้งคู่ เดี๋ยวก็จะต้องแยกกันเไปทำหน้าที่ของตัวเองกันอีก
ครึ้มอกครึมใจอีกอย่าง นายน้อยสามผู้ไม่ถนัดงานครัวเท่าไหร่ จางฉี่หลิงยังคล่องเสียกว่า แต่นึกอยากทำเค้กกินขึ้นมาเป็น เป็นเค้กง่ายๆ ที่สอนตามรายการโทรทัศน์ที่เหล่าอาจารย์สอนทำอาหารเขาเอามาสอนกัน อู๋เสียก็เห็นว่าไม่เลว เขาน่าจะทำได้ แต่ก็
"จางฉี่หลิง ขอโทษที่หัวเราะใส่แต่ถ้วยเเป้งเมื่อกี้ ไม่ได้ตั้งใจทำคว่ำใส่หัวนายเลย ให้ตาย แต่--- "
อู๋เสียหัวเราะขำอีกเเล้ว เพราะทั้งตัวจางฉี่หลิงเปราะเปื้อนไปด้วยแป้ง คุณพ่อครัวจางที่แต่งตัวตามสบายเสื้อกล้ามสีเข้มกับกางเกงสีดำพร้อมจะอยู่บ้านกับอู๋เสีย แต่อู๋เสียเต็มที่กับการทำอาหารกว่านิดหน่อยหน่อย ถึงจะแต่งตัวตามสบายเสื้อยืดสีสว่าง กางเกงาสามส่วนแต่ก็ใส่หมวกพ่อครัวด้วย
แต่คุณพ่อครัวอู๋ที่ออกปากชวนก็เผลอทำอุปกรณ์ วัตถุดิบหลุดมือ ฝั่งจางฉี่หลิงที่เข้าใจวิธีการทำเค้กเป็นอย่างดีจากคู่มือและการอธิบายเร็วๆ ของอู๋เสียแล้วก็เตรียมในส่วนที่แบ่งกันไว้ แต่อู๋เสียที่ออกปากชวนเองยังทำไม่เสร็จในส่วนของตัวเองซักที เมื่อจางฉี่หลิงไปช่วย ก็เกิดเหตุอย่างนี้
"ฉันนี่น่าตีจริงๆ แต่จางฉี่หลิงขอโทษสิบครั้งเลย แต่ขำจริงๆ นาย..เอ่อ.. ไม่ค่อยมีภาพลักษณ์ที่ดูตลกๆ แบบนี้เท่าไหร่ แม้มันจะมาจากฉันทำก็เหอะ"
อู๋เสียหัวเราะเบาลงเเล้ว แต่ยังไม่เลิกเอามือปิดปาก เขานั่งลงกับพื้นลงไปขำ จางฉี่หลิงที่ยืนปัดป่ายให้ผงเเป้งเค้กพ้นจากทัศนวิสัย และตำเเหน่งที่น่ารำคาญ ร่างกายคนรูปหล่อย่อลงต่ำไปนั่งอยู่ข้างๆ อู๋เสียบ้าง
"อู๋เสีย"
นายน้อยสามหันตามเสียงเรียกไม่นาน ก็โดนเข้าแล้วบ้าง
แต่โดนทีก็เขินหน้าแดงไปทั้งเเถบ
"เสี่ยวเกอ"
จางฉี่หลิงไม่ทำเปล่าเเถมยิ้มมุมปากแบบคนรูปหล่อให้ชวนหลงอีกด้วย ใบหน้าหล่อที่เปื้อนแป้งเค้ก เเม้กระทั่งที่จมูกกดปลายจมูกของตนไปกับเเก้มใสที่มัวแต่ขำจนไม่ทันตั้งตัว โดนจู่โจมเข้าให้ จางฉี่หลิงปล่อยให้ตกใจแค่เพียงครู่ก็กดหอมพรมจูบไปทั่วใบหน้าของอู๋เสีย
"เสี่ยวเกอ ไม่เอา"
"นายมัวแต่ขำ"
"ก็มันขำจริง ๆ "
"ฉะนั้น นายก็มาเปื้อนด้วยกัน"
อู๋เสียเอียงตัวหลบเป็นพัลวันแต่ก็ไม่พ้นโดนหอมโดนจูบจนเปื้อนเเป้งเต็มไปทั่วทั้งตัวและใบหน้า พอโดนแบบนี้ก็เสงอนใส่อีกคนอย่างอดไม่ได้
"อู๋เสีย อย่างอน เพราะนาย..."
"รู้แล้ว ๆ หน่า แต่แบบนี้แป้งจะเหลือพอทำเค้กกินกันรึเปล่าเนี่ย"
"เค้กไม่ต้องแล้ว"
"นายไม่ชอบของหวานหรอกหรือ ที่ทำนีเพราะถูกฉันข้อร้องนี่หน่า---"
จางฉี่หลิงยกฝ่ามือแกร่งที่ยังคงเปื้อนแป้งเค้กไปทั่วอยู่เช่นกัน ยกแตะเเผ่วเบาทีท้ายทอยคนตรงหน้า ออกแรงเล็กน้อยประคองใบหน้าอู๋เสียเอาไว้แล้วกดจูบที่ริมฝีปากแม้ริมฝีปากของทั้งคู่จะเปื้อนเเป้งเค้กไปทั่วจูบนี้เกิดขึ้นอย่างนิ่มนวล หวานหอม และนุ่มลิ้น เหมือนเค้กที่ทั้งคู่กำลังตัั้งใจจะทำ
อาจเป็นไปได้ว่าจูบของจางฉี่หลิงหวาน นุ่ม หอมกว่าเค้กเป็นไหน ๆ
"สะ...เสี่ยวเกอ"
สาบานว่าสายตาของจางฉี่หลิงหลังจากจูบอู๋เสียครั้งล่าสุดนี้ เหมือนพร้อมกินเค้กที่อบมาหอมกรุ่นจากเตาไม่มีผิด
"อู๋เสียเเทนเค้กได้ ไม่เป็นไร"
แล้วทีนี้อู๋เสียจะเหลืออะไรให้ทำต่อไปนอกจากจะต้องเป็นเค้กให้จางฉี่หลิงเสียเอง
________________________________
me / Tea Time is coming